KOMU POMAGAM
Nie ma leniwych dzieci
KOMU POMAGAM
Nie ma leniwych dzieci
dr Ewa Bielenda-Mazur – psycholog dziecięcy, logopeda, neurologopeda, Kraków
Nazywam się Ewa Bielenda-Mazur. Jestem psychologiem dziecięcym, logopedą i neurologopedą, specjalistką wczesnej interwencji. Pomagam dzieciom w rozwoju mowy, komunikacji i emocji oraz wspieram rodziców w codziennych wyzwaniach wychowawczych.
Niemowlak to bardzo wymagający pacjent. Na jego rozwój trzeba patrzeć z wielu stron, ponieważ wszystkie obszary wzajemnie się przenikają i wpływają na jego codzienne funkcjonowanie. Dlatego właśnie oceniamy rozwój psychomotoryczny dziecka jako całość, a nie poszczególne sfery z osobna, bo u najmłodszych wszystko łączy się z wszystkim, np.: rozwój motoryczny z zabawą, trawienie z nastrojem, komfort z zainteresowaniem światem, który ich otacza. Maluch z pozoru niewiele potrafi, a w rzeczywistości uczy się niemal w każdej chwili. Warto więc wiedzieć, jak wspierać jego rozwój od samego początku.
Zapraszam z maluszkiem, jeśli chcesz:
dowiedzieć się, czy rozwija się prawidłowo,
wyjaśnić, skąd biorą się jego trudności w przyjmowaniu pokarmu,
sprawdzić wędzidełko języka,
upewnić się, czy jego funkcjonowanie jest adekwatne do wieku,
zrozumieć, dlaczego często płacze,
lub po prostu zadać sto innych pytań, które nie dają spokoju...
Przedszkolaki i dzieci rozpoczynające naukę szkolną chcą dowiedzieć się wszystkiego i wszystkiego spróbować. Czasem jednak trudność sprawia im rozwój mowy, czasem nie potrafią wypowiadać niektórych głosek, nie mogą nauczyć się czytać, mają trudności w siedzeniu w jednym miejscu itd. Zamiast walczyć z niewidzialnym wrogiem, lepiej sprawdzić, czego potrzebują, by rozwijać się optymalnie. Wiedza o rozwoju dziecka, znajomość technik terapii oraz wsparcia psychologicznego i logopedycznego bardzo w tym pomagają.
Zapraszam z dzieckiem, jeśli chcesz:
pomóc mu w rozwoju mowy,
sprawdzić, czy sprawność języka nie jest ograniczona,
wytrenować "trudną" głoskę,
nauczyć je czytać,
poszerzyć menu w sytuacji wybiórczości pokarmowej,
odpowiedzieć na pytanie, dlaczego moje dziecko...
Bycie mamą czy tatą wcale nie jest takie proste. Czasem trudno jest zrozumieć zachowania swojego dziecka, wybrać najlepsze sposoby radzenia sobie w różnych sytuacjach, pogodzić wszystkie obowiązki, ustalić rodzinne role. Zdarza się, że problemy wychowawcze wydają się ogromne, a dzięki wiedzy z zakresu psychologii i pedagogiki, okazują się znacznie łatwiejsze do rozwiązania. Warto więc skorzystać z wiedzy opartej na badaniach naukowych, która może być istotnym wsparciem w macierzyństwie i tacierzyństwie na różnych etapach.
Zapraszam, jeśli:
chciał(a)byś dowiedzieć się, jak ułatwić sobie codzienność,
potrzebujesz pomocy w ustaleniu granic w rodzinie,
trudno Ci przejść przez początki rodzicielstwa,
chcesz przygotować swoje dziecko na przyjście na świat jego rodzeństwa, pójście do przedszkola,
masz jeszcze mnóstwo innych pytań...
Niemowlak to mały człowiek, na którego trzeba spojrzeć z wielu stron. Wszystko łączy się u niego z wszystkim: rozwój motoryczny z zabawą, trawienie z nastrojem, komfort z zainteresowaniem światem, który go otacza. Z pozoru niewiele potrafi, a w rzeczywistości uczy się w każdej chwili.
Zapraszam z maluszkiem, jeśli chcesz:
dowiedzieć się, czy rozwija się prawidłowo,
sprawdzić jego wędzidełko języka,
wyjaśnić, skąd biorą się trudności w przyjmowaniu pokarmu,
zapytać, czy zainteresowanie otoczeniem jest wystarczające,
pomóc mu rozwijać mowę,
przekonać się, czemu często płacze,
i masz jeszcze sto innych pytań...
Opóźniony rozwój językowy może być przejściową trudnością, może też stanowić symptom zaburzenia i pozostawić trwałe ślady. Zawsze przyczynia się do dyskomfortu dziecka, które chce się komunikować, ale nie potrafi. W obu przypadkach warto więc pomóc małemu człowiekowi rozwijać sprawności komunikacyjne.
Zapraszam z dzieckiem, jeśli chcesz:
pomóc mu wypowiedzieć pierwsze słowa czy zdania,
rozwijać mowę przez zabawę,
otrzymać wskazówki do skutecznych ćwiczeń w domu,
skorzystać z pomocy terapeuty podczas regularnych spotkań,
dowiedzieć się, co jest podstawą trudności dziecka,
poznać jego mocne strony i wykorzystać je do budowania sprawności językowych.
Afazja rozwojowa to zaburzenie, w którym dziecko ma trudności z rozumieniem i budowaniem wypowiedzi, mimo prawidłowego słuchu, rozwoju intelektualnego i chęci komunikowania się. Problemy te nie wynikają z braku motywacji ani z lenistwa.
Dziecko z afazją rozwojową może mówić mniej niż rówieśnicy, używać uproszczonych zdań, mieć trudności z rozumieniem poleceń, opowiadaniem czy zapamiętywaniem nowych słów. Wymaga ono systematycznej, wielospecjalistycznej terapii, która wspiera rozwój języka, komunikacji i umiejętności poznawczych.
Im wcześniej postawiona diagnoza, tym większe możliwości wsparcia rozwoju dziecka i zapobiegania wtórnym trudnościom emocjonalnym czy szkolnym.
Warto skonsultować się ze specjalistą, jeśli rozwój mowy dziecka przebiega wolniej niż u rówieśników, a proste ćwiczenia nie przynoszą oczekiwanych efektów.
Zaburzenia ze spektrum autyzmu dotyczą coraz większej liczby dzieci.
Choć objawy i nasilenie trudności bywają bardzo różne, wspólnym mianownikiem są trudności w komunikacji, relacjach społecznych oraz specyficzne wzorce zachowań i zainteresowań.
Wczesna diagnoza i odpowiednio dobrana terapia mogą znacząco wpłynąć na rozwój dziecka – pomóc mu opanować trudne zachowania, nauczyć komunikacji językowej i poprawić funkcjonowanie w codziennych sytuacjach.
Podstawą skutecznych oddziaływań jest wnikliwa diagnoza poszczególnych sfer rozwoju oraz indywidualne podejście terapeutyczne, dopasowane do potrzeb i możliwości dziecka.
Warto skonsultować się ze specjalistą, jeśli rodzic lub opiekun obserwuje zachowania, które mogą wskazywać na spektrum autyzmu – im wcześniej rozpoczniemy diagnozę i terapię, tym większa szansa na efektywne wsparcie rozwoju dziecka.
Trudności w przyjmowaniu pokarmów mogą pojawić się już u najmłodszych dzieci – zarówno u niemowląt, jak i u starszych maluchów. Mogą dotyczyć ssania, gryzienia, żucia lub połykania, a także niechęci do jedzenia określonych konsystencji czy smaków. Czasem wynikają z budowy anatomicznej (np. zbyt krótkiego wędzidełka języka), innym razem z nadwrażliwości sensorycznej, nieprawidłowych nawyków lub wcześniejszych, nieprzyjemnych doświadczeń związanych z karmieniem.
Wczesna diagnoza i terapia pozwalają ustalić przyczynę trudności oraz pomóc dziecku w nauce prawidłowego przyjmowania pokarmów.
Podstawą skutecznego wsparcia jest ocena funkcji oralnych, napięcia mięśniowego, odruchów i współpracy układu nerwowego, a następnie dobór indywidualnych ćwiczeń i sposobów karmienia.
Warto skonsultować się ze specjalistą, jeśli karmienie dziecka budzi niepokój, trwa zbyt długo, jest źródłem stresu lub gdy dziecko unika jedzenia niektórych produktów i konsystencji.
Im wcześniej rozpozna się przyczynę, tym szybciej można pomóc dziecku i całej rodzinie odzyskać spokój podczas posiłków.
Mutyzm wybiórczy to zaburzenie lękowe, które sprawia, że dziecko nie komunikuje się w licznych sytuacjach, np. w przedszkolu, szkole, w obecności osób spoza najbliższej rodziny, choć potrafi mówić swobodnie w otoczeniu, w którym czuje się bardzo komfortowo.
Nie wynika to z braku umiejętności mówienia ani z niechęci, lecz z lęku, który blokuje możliwość komunikacji.
Wczesne rozpoznanie i odpowiednie wsparcie pozwalają pomóc dziecku stopniowo pokonywać trudności i odzyskać poczucie bezpieczeństwa w kontaktach społecznych.
Skuteczna terapia opiera się na wielospecjalistycznym podejściu oraz stopniowym oswajaniu sytuacji, które budzą lęk.
Warto skonsultować się ze specjalistą, jeśli dziecko mówi swobodnie w domu, ale milczy poza nim, unika kontaktu wzrokowego lub wykazuje silny stres w sytuacjach społecznych.
Im wcześniej rozpoczniemy pomoc, tym łatwiej będzie dziecku nauczyć się radzenia sobie z emocjami i komunikowania się w różnych kontekstach.
Nieśmiałość to cecha, która w pewnym stopniu towarzyszy większości dzieci.
Zazwyczaj mija wraz z dojrzewaniem i nabywaniem pewności siebie, jednak u niektórych dzieci może utrudniać codzienne funkcjonowanie – nawiązywanie relacji, udział w zabawie, zabieranie głosu w grupie czy radzenie sobie w nowych sytuacjach.
Silna nieśmiałość może wiązać się z lękiem przed oceną, niskim poczuciem własnej wartości lub wcześniejszymi trudnymi doświadczeniami.
W takich przypadkach warto pomóc dziecku stopniowo oswajać się z emocjami, budować zaufanie do samego siebie i uczyć skutecznych sposobów komunikacji.
Wczesne wsparcie psychologiczne lub terapeutyczne pozwala dziecku rozwijać kompetencje społeczne i emocjonalne, dzięki czemu łatwiej mu radzić sobie w kontaktach z innymi.
Jeśli zauważasz, że Twoje dziecko wycofuje się z kontaktów, unika nowych sytuacji lub silnie przeżywa wystąpienia przed grupą – warto skonsultować się ze specjalistą.
Lęk jest naturalną emocją – chroni dziecko przed zagrożeniem i pomaga zachować ostrożność w nowych sytuacjach.
Czasem jednak staje się zbyt silny i zaczyna ograniczać codzienne funkcjonowanie: dziecko unika kontaktów społecznych, nie chce rozstawać się z rodzicem, obawia się nowych miejsc lub reaguje silnym napięciem emocjonalnym.
Nadmierny lęk może być związany z temperamentem dziecka, doświadczeniami, a czasem z trudnościami w regulowaniu emocji.
Warto wtedy pomóc dziecku zrozumieć swoje uczucia i nauczyć je sposobów radzenia sobie z nimi w bezpieczny, dostosowany do wieku sposób.
Terapia ukierunkowana na pracę z lękiem pomaga dziecku stopniowo odzyskiwać poczucie bezpieczeństwa, pewności siebie i sprawczości.
Jeśli obserwujesz, że lęk Twojego dziecka utrudnia mu naukę, zabawę lub kontakty z rówieśnikami – warto skonsultować się ze specjalistą.
Im wcześniej dziecko otrzyma wsparcie, tym łatwiej nauczy się oswajać swoje emocje i budować wewnętrzną równowagę.
Każde dziecko bywa czasem uparte, złości się, sprzeciwia czy testuje granice.
To naturalny etap rozwoju, który pomaga mu budować poczucie niezależności i sprawczości.
Czasem jednak zachowania dziecka stają się na tyle trudne, że komplikują codzienne życie – pojawiają się wybuchy złości, trudności z przestrzeganiem zasad, problemy z emocjami lub napięte relacje w rodzinie.
Trudności wychowawcze mogą wynikać z wielu przyczyn – z potrzeb rozwojowych dziecka, temperamentu, trudności emocjonalnych, a czasem także z przeciążenia rodziców.
Warto wówczas przyjrzeć się sytuacji wspólnie ze specjalistą, który pomoże zrozumieć źródło zachowań dziecka i zaproponuje skuteczne strategie postępowania w duchu szacunku i współpracy.
Konsultacja wychowawcza to nie ocena, lecz wsparcie – dla dziecka i dla rodziców.
Pozwala wprowadzić więcej spokoju do codzienności, odbudować relacje i odzyskać poczucie, że w wychowaniu można działać z łagodnością, ale skutecznie.